Monstermash 15th edition organisation: Rock 'n Roll Outlaw concert report: Freddie -
photo credits: Freddie |
 |
Na een rustige uitloop tijdens de eindejaarperiode begint alles weer volop in de plooi te komen en dan weten we ook dat begin januari terug het startschot wordt gegeven. Eén van de eerste festivals die dan op de agenda staan is de Monstermash te Geel. Vorig jaar hadden die van Rock ‘n Roll Outlaw hier in De Waai te Geel een vrijwel vlekkeloos parcours afgewerkt en dus waren we benieuwd naar de reeds 15de editie van 2016. Aftrap om 17.00 en bij het betreden van deze voor Dit trio komt uit de omgeving van Diest en bestaat uit Jumpin' Jim Dandy op gitaar en vocals, Sweetboy Doghouse aan de upright bass en Mr. Magic aan de drums. Je kan stellen dat je hen een beetje mee kan vergelijken met iconen als de ‘Stray Cats’ maar dan met een lichte punk attitude. Nummers als Clarksville Boogie, Deadsmans’s Bar en Surf To Hell spreken voor zich en klinken bij de fans als muziek in de oren. Het is niet altijd dankbaar om als eerste te moeten aantreden maar dat laten Jumpin ‘Jim’ dandy & co zich niet aan hun hart komen en daarmee hebben we al een stevig voorsmaakje gekregen van deze editie van de Monstermash. Nico Duportal is in het rootswereldje ook al lang geen onbekende meer en ook al is frontman Nico Duportal een Fransman toch leeft hij in ons landje en nemen we een klasbak als hem graag in onze armen. Nico Duportal & His Rhythm Dudes bestaan uit Nico Duportal op guitar & vocals, Thibaut Chopin aan de doublebass Pascal Mucci aan de drums, Olivier Red Cantrelle op de keys en Arnaud Desprez (tenor sax) en Alex Bertein (baritone sax) als de horns section.
Op het moment dat ze hier op de’ main stage’ aan wisselen denken kunnen die van de ‘Black Cat Bone Squad’ aan hun 2de set beginnen in de foyer en maken ze hier alles klaar voor ‘The Outta Sites’. Deze formatie komt uit Los Angeles maar zijn vooral Brits in doen en laten. Voor de meesten onder ons zijn ze een beetje onbekend maar net zoals vorig jaar met ‘The Shootin’ Stars’ voel ik het in mijn kleinste teen dat die van Rock ’n Roll Outlaw ook dit jaar eens met een verrassing van formaat gaan uitpakken.
Een en al dynamiek op het podium en een show om duimen en vingers van af te likken want deze ‘The Outta Sites’ weten perfect hoe ze de aanwezigen moeten inpalmen. Een ware 60’s revival met als een van de hoofdingrediënten een prachtige ‘Rickenbacker’ die zo uit een voorbije era lijkt weggeplukt. Met hun surfgedeelte houden ze ook een ode aan ‘007’ met als hoofdthema een Secret Agent Man’. Als kers op de taart krijgen we nog een zinderende versie van ‘Don’t You Just Know It’ van Huey Smith en zo wanen we ons zelfs een beetje in New Orleans. Top!!!
Het deuntje van de ‘Black Cat Bone Squad’ was in de foyer uitgezongen en er werd plaats gemaakt voor een mysterieus persoon. ‘Dead Elvis & His One Man Grave’ en hij laat een beetje op zich wachte maar maakt dat met een intro à la Emerson, Lake & Palmer meer dan goed. Gehuld in een masker en een Elvis kostuum brengt hij onvervalste rock ’n roll met nummers als ‘Cold Heart’ en ‘Graveyard Bop’ en moesten we Elvis niet eerder hebben gekend zou deze ‘Dead Elvis’ zeker ook al roem en rijkdom hebben verworven zoals destijds de al even mysterieuze ‘Los Straitjackets’. Main Stage werd ondertussen alles in gereedheid gebracht voor de ‘Boogie Beasts’ en dat zou hier voor de boppers aanwezig wel even de knop omdraaien worden. Jan, Mat, Fabian en Gert zijn al lang geen onbekende meer en ook het blueswereldje hier in België is danig verstoord geweest door hun onvervalste en ruige Dit viertal staat gekend om hun eigen werk dat een eigen leven krijgt wanneer ze het ten beste geven maar soms is er ook plaats voor een cover zoals vanavond ‘Honey’ er eentje is. Alle boppers hier aan het dansen krijgen is ook een kleine moeite met werk als ‘The Game’ maar ook met hun visie van Disco’ blues en daarmee is de vestiging van Monstermash hier in Geel ook ingenomen door deze Boogie Beasts. Dead Elvis krijgt nog een 2de beurt om de foyer te plezieren en daarmee komen we aan de 2 laatste acts van deze 15de editie. Deke Dickerson is de voorlaatste en hem voorstellen is De bassist van Nick Duportal komt nu ook weer aan de bak bij Deke Dickerson die een mooie afwisseling brengt van rock ’n roll met country. Eigen werk maar ook covers zoals Carl Perkins zijn ‘Look At That Moon’ brengen hier iedereen aan het dansen en zelfs diegene die al fel boven hun theewater zijn worden nog een laatste keer aangepord door Mr. Dickerson. Zo iemand is wel nog instaat om Deke bij te staan als ‘zanger’ bij ‘Ace Of Spades’. Als diehard fan van Motörhead doet deze brave man wat niemand van hem zou verwachten en brengt hij Met ‘Aces Of Spades’ komen we natuurlijk ook uit bij de versie van Link Wray maar van hem krijgen we een sterke versie van ‘Run Chicken Run’ al blijf ik de versie van onze eigenste’ Sniffers’ diep in mijn hart meedragen en daarmee hopen we heimelijk dat er toch nog een reünie tot stand zou kunnen komen van The Seatsniffers en dat zou dan weer onmiddellijk tot overvolle zalen leiden. Van Deke Dickerson krijgen we nog een hoop werk uit de Sun Records archieven en met ‘El Cumbanchero’ zit ook de tijd van dit icoon er bijna op.
Even werd deze Jack Calypso ook gekend als Evil Jack maar dat personage was geen lang leven beschoren. Zijn rockabilly wordt gekenmerkt met enige invloed van jodelen en ook show is geen vies woord voor deze Jack Calypso. Iedereen die nog niet aan dansen was toegekomen vanavond krijgt het nu moeilijk om stil blijven te staan bij deze energieke set van Jack Calypso en zijn Red Hot. Zijn laatste album 'Downtown Memphis' werd vorig jaar zelfs opgenomen in de Sun Studio's. De kop is er af voor 2016 en zo gaan we weer voor een drukke agenda en wensen we die van Rock 'n Roll Outlaw nog het allerbeste en danken we hen weer voor een ontdekking zoals The Outta Sites....Merci!!!
|
de ‘Monstermash’ omgedoopte rock ’n roll tempel viel er al onmiddellijk één ding op. Naast een affiche met daarop 5 veel belovende acts waser in de ‘Foyer’ ook een podium opgesteld om als verbinding te fungeren tussen de hoofdacts op het grote podium. Als eerste stonden daar de mannen van 
Hun ding bestaat uit blues en rock ’n roll maar met… a great flavor of rhythm ’n blues en ja dan voelen we ons goed in ons vel. Perfect uitgebalanceerd tussen alle leden van de band brengen zij onvervalste ‘good feeling music’ waarbij de eerste danspasjes een feit worden. Hun laatste album ‘Guitar Player’ is er eentje om te koesteren en daar worden dus ook nummers uit gebracht zoals ‘Polish Woman’ en ‘Lost In The Game’. In hun versie brengen ze ook ‘Louisiana’ dat zowel Percy Mayfield als Memphis Minnie op hun conto hebben. Eigenlijk is deze Nico Duportal & His Rhythm Dudes een veel te sterke formatie om als eerste aan te treden en zo krijgen de wat latere festivalgangers de spijtige mededeling dat ze al veel moois aan zich voorbij hebben laten gaan. Voor ons is deze Franse Belg een blanke versie van Johnny Otis. Puur rhythm ’n blues met een stem die boekdelen spreekt en zo wordt het alsmaar hoopvoller voor de rest van de affiche.
We krijgen op het menu puur onvervalst Britse sixties toestanden waar we achteraf nog moeten van bekomen. Het wordt een flashback naar de rockende jaren zestig waar groepen als The Mercy Beats en Johnny Kid & His Pirates het mooie weer maakten maar ook met een stevige knipoog naar Amerikaanse tegenhangers als Paul Revere and The Raiders. Van deze laatste band brengen ze zelfs een prachtige versie van ‘Let Me’. Deze Outta Sites bestaan uit Chris Sprague (Vocals & Guitar), Jason Eoff (Vocals & Organ), Juan Ugalde (Vocals & Bass ) en Rikki Styxx aan de drums. Deze laatste is de ega van Dusty Watson van de garage rock formatie ‘The Sonics’ en zijn te boeken bij Tom Brandon.
boogie. RL Burnside terug tot leven wekken is voor deze ‘beesten’ een piece of cake en daar zullen nu ook de aanwezigen hier op de Monstermash getuige van kunnen zijn. Deze ‘Boogie Beasts’ zitten nog volledig in de flow van hun laatste album ‘Come and Get Me’ en brengen ons oud en nieuw werk. 
helemaal niet meer nodig. Deke is één van de meest gerespecteerde gitaristen en brengt een mix van vintage country, rockbilly en surf. Deke begint eraan met een instrumentaaltje uit 1961 en zo krijgen we een leuke versie van Freddie King zijn Hideaway te horen.
met zijn timbre nog wat extra animo in de zaal.
Aan alle mooie liedjes komt een eind en zo ook aan deze weer knappe editie van de Monstermash. Nog één act te gaan en dat is er ook eentje dat buiten de lijntjes kleurt.
more pics on
|
